www.pieskiipsy.fora.pl

Erin

Pies twardy i pewny siebie dawniej pewnie nazwany by został „dominantem”. Jest to pies, który wie, czego chce, potrafi bronić swoich zasobów, pokazać zdecydowanie swoją wolę i nie będzie się wycofywał w obliczu nowych bodźców. Jest asertywny, a więc potrafi stanowczo wymagać dla siebie przywilejów, dyscyplinując tych, którzy mu ich odmawiają. Takie psy potrafią dobrze współpracować z przewodnikiem np. w bardzo trudnych warunkach jako ratownicy. Ale przewodnik takiego psa musi się bardzo starać, by zasłużyć na jego zaufanie i szacunek. Tego typu psy potrafią samodzielnie podejmować decyzje jeśli przewodnik nie jest pewien tego, czego od psa oczekuje. (Gdy myślę o tym typie automatycznie nasuwa mi się obraz rottweilera).

Twardy i unikający pies bywa niekiedy określany jako „niezależny”. Nie jest specjalnie wrażliwy na bodźce, ale nie jest też zainteresowany światem i człowiekiem. Woli unikać nowych sytuacji i ludzi, a propozycje np. wspólnej zabawy będzie traktować powściągliwie, z dystansem. Nie ma potrzeby stale towarzyszyć człowiekowi. Takiego psa dość trudno jest skłonić do współpracy, gdyż nie jest ona dla niego czymś ważnym. W sytuacji konfliktowej taki pies raczej wybierze unik niż walkę, ale nie będzie panikować. (Gdybym miał wskazać rasę, która najbliższa jest temu typowi to byłby to np. owczarek podhalański)

Nieśmiały i ekspansywny pies to typowy „lizus”. Każde słowo ze strony opiekuna, czy nawet obcej osoby powoduje cały wybuch merdania ogonem, przybliżania się na ugiętych łapkach, podskakiwania, domagania się uwagi i pieszczot. Takie psy uwielbiają podążać za swoimi opiekunami krok w krok, nieustannie domagają się zajęcia, przynoszą w pysku kapcie i zabawki, są aktywne i ciekawe świata, ale jednocześnie delikatne. Wiele psów rodzinnych to właśnie takie psy. (w ten sposób zachowują się np. niektóre labradory).

Psy unikające i nieśmiałe to psy strachliwe, defensywne. Małe poczucie bezpieczeństwa i delikatność sprawiają, że często gryzą w obronie, histerycznie bronią „swoich” zasobów, nawet jeśli jest to tylko śmieć. Często sprawiają problemy warcząc na domowników, szczekając na gości, atakując inne psy. Dawniej uważano, że jest to przejaw „dominacji”, jednak w takim zachowaniu nie ma niczego z pewności siebie i asertywności. Jest natomiast obawa o stan swojego „posiadania” a wszystko, co nowe jest straszne i odbierane jako zagrożenie. Nie mogąc się wycofać taki pies atakuje w obronie życia. (Każdy chyba zna te małe, ujadające wściekle kundelki, albo ratlerki i pekińczyki?)

Postępowanie z każdym z wyżej przedstawionych typów psów będzie inne.

Jeśli emocje psa są bardzo duże, zawsze staramy się zbliżyć je do „środka” wykresu, bo dopiero wtedy możliwa jest praca z psem. Dla psów nieśmiałych np. praca węchowa będzie doskonałym sposobem na zwiększenie pewności siebie i lepsze samopoczucie. Dla psów ekspansywnych uczenie koncentracji na przewodniku pozwoli opanować nadmierną potrzebę eksploracji, Psy unikające trzeba przekonać, że kontakt z człowiekiem może być przyjemny i wspaniały, a wspólna z nim zabawa – największą frajdą. Psy asertywne wymagają niezwykłej konsekwencji i bardzo sprawiedliwego traktowania. Wtedy będą prawdziwymi partnerami swojego przewodnika.

Określenie charakteru swojego psa umożliwia podjęcie z nim właściwej pracy wychowawczej i szkoleniowej. Jednak jakiekolwiek „karanie” psa poprzez sprawianie mu bólu czy wywoływanie w nim strachu nie pomoże w budowaniu wzajemnej relacji i więzi. Dla psów pewnych siebie karanie będzie albo zaproszeniem do konfrontacji, albo potwierdzeniem, że człowiek nie jest godny zaufania i należy go unikać bardziej, niż dotychczas. Dla psów nieśmiałych kara będzie dodaniem bólu do już przez nich przeżywanego strachu i jedyny efekt jaki osiągniemy to rozkład wzajemnej więzi i pogłębienie problemów emocjonalnych psa. Dlatego w jakichkolwiek metodach szkolenia i wychowania psa zdecydowanie odrzucajmy wszystkie pomysły na karanie, zadawanie bólu, okazywanie przemocy, czy bicie.

Zrozumienie charakteru psa, jego mocnych cech i słabości, pozwoli nam tak pokierować szkoleniem i wychowaniem, aby pomóc naszemu czworonożnemu przyjacielowi rozwinąć drzemiące w nim talenty i pokonać ograniczenia.

Emulsja

Mój Laki z początku był jak ty to nazwałaś 'lizusem', z czego dodam jeszcze iz potrafił doprawdy sikać z radości gdy ktoś go pogłaskał Rolling Eyes

Z czasem się 'unormalnił', i role się odmieniły. Iż stał się zupełnym indywidualistą, leniem do potęgi entej!
Spacer - niee, Tresura - niee, Jeść - taak Wink

Także spacery nie wyglądają tak jak kiedyś, chodzi gdzie chce. Za nosem. A co z tego ze Pani go woła, ona poczeka są w końcu ważniejsze sprawy! Wink

Jednak czasami zdarzają mu się tkz. napady Furi. A w zapędzie potrafi nawet zgwałcić mojego brata Shocked

darunia98

Moja Igunia jest wielkim lizusem Wink

Ale ja ją za to kocham

Emulsja

I to się ceni ;D

Kimiko

Pies twardy i pewny siebie - To mój cały Reksiu ;D ( owczarek kaukaski )

morus

Emulsja

Ale niewątpliwie zdarzają się wyjątki. W końcu nie każdy pies jest taki jakbyśmy chcieli aby był..

morus

Nom, masz racje zdażają się płochliwe kaukazy i takie ciekawsie - jednym słowem nie ma dwóch takich samych Smile

Emulsja

Dokładnie

kara17

Ale wszystkie są wspaniałe.